Na mijn vervroegde pensioen zocht ik naast mijn bezigheden in de wijngaard ook een tijdsbesteding voor momenten dat de weersomstandigheden buitenwerkzaamheden niet mogelijk maakten. Mijn aandacht werd getrokken op een advertentie over een cursus mozaïeken.
Mijn eerste werkje was niet bepaald een topper. De snij- en knipvaardigheden van keramische tegeltjes bleek toch complexer dan ik had ingeschat.
Ook hierbij gold: veel oefenen en niet bang zijn om fouten te maken. Nadat ik de technieken beter in de vingers kreeg ontwikkelde zich als vanzelf het voornemen tot een uitdagend groter project. Op de gevolgde en inmiddels beëindigde cursus had ik gezien dat een medecursist veel plezier beleefde aan het maken van een mozaïekzuil. Een vierzijdig houten karkas van ongeveer 1 meter hoog en 4 zijden van 35 cm breed werden bekleed / beplakt met verschillende gekleurde en in verschillende vormen geknipte aardewerk wandtegeltjes. Dat zag er in mijn beleving best aardig uit. In mijn fantasie bedacht ik varianten qua opbouw, afbeelding, kleuren en verschillende materialen. Een hele uitdaging, maar zeker het proberen waard.
No comments.